Самыя папулярныя старонкі

Народная песня, у якой жанчына паведамляе каханаму пра сваю цяжарнасць далей »

Святкаванне пачыналася вечарам 6 студзеня далей »

Дай, божа, усяго,
Чаго хочацца:
Паспаць, паляжаць,
Паварочацца! далей »

Узаемнасці ў каханні ў далёкія і не вельмі часы дабіваліся рознымі шляхамі: наборам завучаных слоў, подзвігамі, шантажамі, грашыма ды проста цярплівым чаканнем уперамешку са шматзначнымі позіркамі. далей »

Усякаму свая рана баліць.
Не кажан хворы, хто стогне. далей »

На спіне шоўк, а ў жываце шчоўк.
Сядзі, баба, да вечара, табе бліноў напечана.
Без капусты жываты пусты.
Есць як кот: колькі важыць, столькі і з’есць. далей »

Каханне і кашаль не схаваеш.
У каханкі смаляныя лаўкі.
Дзеўцы вяселле, а карове смерць.
Сям'я гушчу любіць. далей »

Студзень
Студзень - году пачатак, зіме палавіна.
Студзень хаты студзіць - рана гаспадароў будзіць далей »

Iмя (асабовае, хрэсьбiннае, хатняе, свойскае, сямейнае, родавае, мянушка) — персанальны знак чалавека, якi спрыяе вызначэнню яго месца ў соцыуме. У культуры ўсходнiх славян, як i ў культурах iншых... далей »

За ваша здароўе,
хто ладзіў вяселле,
кульнём напаследак:
хто чарку, хто келіх.
А вам, маладыя,
мы зычым-жадаем,
каб поўніўся век ваш
узнёслым каханнем далей »

Мой муж як гарбуз,
А я яго дыня:
Падкачуся да яго,
Ён мяне абдыме!.. далей »

Гэта ж усё даўні­і­і­ша­раздаўніша... Гэдак былі Каляды. Варыць маці куццю, кісель. Кісель вырыць з аўса. Авёс малолі, тады на рэшэта, сеялі. далей »

3 даўніх часоў Сонцу як адзінай крыніцы цяпла і жыцця на Зямлі розныя народы надавалі пэўнае значэнне: па сонцу звяралі чаc далей »